Chin Music

Prologue:

“What’s up Dude, on leave today?” 

Was checking out the papers, no more leave for me. I was trying to smile as I said that.

“What? What happened? I can see the dismay behind that smiling façade. What’s with you?”

Compulsory leave... forever from today… I no longer have a job to take leave.

..................................................

The story begins when this young man called Anoop Menon leaves for Kochi to play cricket. And cricket makes him play and then dance and then cry.
He wants to get into the best Cricket Club in the city and thereby give a try in pursuing a career in cricket...but life in the city without a job is unthinkable, he only realized it after a couple of months in the city...

The selection trials for the club was not much of an ordeal, Anoop had played for the university during his college days, but the club standards were different to say the least. Getting into a job was an ordeal though, but eventually he got into what they call a graveyard shift.

The practice started at 3.30 PM everyday in the scorching heat of Kochi with the humidity touching the 90s- harsh by international standards!  The drills kept on changing every 2 days, but basically it was something like this- 15 rounds around the Palace Oval in 25 minutes, the ground being one of the biggest in Kerala with turf wickets and daily nets, that’s why he choose this particular club and the night shift job, so that he can work at night and play in the day.  If 15 rounds didn't get over in 25 minutes, then for each additional minute one additional round, 3 minutes break after that and then the drills for 45 minutes, which included sprinting the length and breadth of the ground and throwing at the wickets, 3 minutes break again, running between the wickets, 4 runs at a stretch, repeat the same 3 times without a break, catching for 30 minutes, close catches for 45 minutes, then 20 minutes of finishing exercises.

By 7.30 the practice used to get over and then he had to catch the bus home where he along with his friends lived , he had to quickly bathe and eat and then get to bed by 8.30 so that he could get up at 2 at night and then hurry to office. His shift started at 2.30 AM and lasted till 12.30 PM, which under normal circumstances used to go on till 1.30 or 2.30 and then he had to hurry back to the ground. Everyone else living in the home had a day shift job.  

Getting to the nets appeared to take time, the fitness drills itself is nearing 6 months. And then one day he got the chance to bowl at the nets with the old ball. Batting at the nets looked like another 6 months away.  

The other seasoned players were bowling like whirl wind, and he appeared to be a mediocre ‘medium fast’ guy. He was the quickest in whichever team he had played before, so this was kind of rude shock to him.

Get your lungs full and then look at nothing but the middle stump and give it a go Anu. His mind whispered.

The first ball swung in and took the middle stump. The coach noticed that, and few of those right arm fasts around also took note.

“Not bad, keep it tight, you got some swing going, don’t worry about the pace, it will pick up with time.”  The coach was not one who lavished praise on his wards.

He was given chance to bowl every day after that, and soon he picked up pace. 3 months after that he also became a Right Arm Fast.

“Give him some chin music Anu.” His team mates used to tell him when he used to mark the run up.

 Chin music, leather sniffer, bouncer all these meant a ball pitched short of length and then took off, if the batsman is very quick in his reflexes then he can save his nose. Of course helmets were a prohibited luxury in the nets. Anu was a specialist in terrorizing the batsman with the short ones.

Days passed, Anu is one of the prominent members of the club now, the night shift job, along with the nets were taking its toll on him. But the determination to pursue cricket made him toil hard and move forward. It was difficult for him at the office as he was always fatigued after the below normal hours of sleep and the close catches used to give him swollen fingers with which he could hardly type. But somehow he was managing, hoping to get selected at some level in the state team. He has been issued warnings from office for not turning up for work as he had taken leave without approval to play matches in the morning.

That evening, he was virtually comatose and late to bed already, the match was a close one, it was a hard fought victory...he had hit 2 sixes and a 2 of the last 3 balls when the team needed 14 runs to win from 3 balls. His batting skills were gradually being recognized. On coming home he went to the adjacent room to get his charger.

The door was half closed. There was an undressed woman sleeping in the bed ...The bed sheet had flown away in the wind from the fan....

What the hell, whose bitch is this?

“shhh...don’t wake her up, its achayan's 'setup'.”  It was Manu, Achayan’s roommate.

‘Setup’ in the local slang meant an affair, usually an extra marital affair.

“Achayan has a thing going with her, they know each other from their Bangalore days...when they used to work together for the same company...”

Oh, Smitha, but she is now married, isn't it..?

“Not only that,  she has a kid now...her husband is always on official tour... usually achayan goes to her place , but this time she wanted to experience the heat of Kochi, I guess. Don’t wake her up, she is having a nap, after...you know...”

This is unacceptable, he is not the only one staying here, this can’t be allowed here...

"Who asked your permission..." That was Achayan's voice.

Achaya, you keep all this at your home or at her home, this can’t be allowed here.

Achayan: "Well then you may leave the place and find some other room.
We didn't invite you, you came begging for a bed space,
you were the one roaming through the length and breadth of the city to get a room to live and then I gave you a place to live, that too right next to your office...but why are you getting so angry, she isn't your sister, neither your girlfriend...relax dude... If you are interested we can do negotiations on sharing."

Go and fuck yourself

"Why should I? That’s what I have got her for..."

Bastard

"Oh Anu, you looser...showing your frustration on me….watch your tongue, or your cricket bat lying there at the corner will answer you next time." 

Nelson-the other roommate intervened, “Anu, take it easy dude...She won’t frequent this place, this was just a make shift arrangement ...”

Whatever, it’s time for me to find another place, somewhere near to the club. As long as there is a job, I don’t have to be the slave of any sex fiend. Anoop made it loud and clear.

“Oh, come on Anu, just relax...better, go to bed, you gota get up at 2, it’s already 10. “ Nelson pushed him to bed.

When he got up...the time in the watch told it was 10.45, the sun was shining brightly through the window.

Oh god....the shift will end in another 2 hours, running on the last warning and again failing to turn up for work...disaster…He was thinking aloud.

On his mobile there were 6 missed calls from his TL.

Bull Shit...

Next day at office TL took him straight to the Process Manager, he handed over the letter to Anoop...

"....you have breached the last warning given to you, Mr. Anoop Menon. In these circumstances I am forced to take necessary action. You are hereby relieved from all the duties with regard to Zebra Global Support Limited."

Which literally meant, he was fired.

After such a long time, he was going to sleep at night. Is it that long, actually? Only yesterday he slept through the night. Yes, but that was unintentional!

On the way back to the house, his mind hesitated to accept the situation that he was in. Unsure about making the future in cricket, need to find a place to live ASAP, on top of all this, lost the job. Quite unbelievable indeed.   

The roommate who came to have lunch was surprised to see him lying down and watching TV.

Epilogue:

“What’s up Dude, on leave today?” 

Was checking out the papers, no more leave for me. I was trying to smile as I said that.

“What? What happened? I can see the dismay behind that smiling façade. What’s with you?”

Compulsory leave... forever from today.

 “Anu, what are you saying? Come out properly” 

I have been fired. I was running on the last warning and I failed to turn up for work again.

“…shit man...Warning is just an excuse, recession has started to show its true colours, this is a part of downsizing. “

The only hope I had was the job. To survive here and try for selection atleast in the zonal level. 

“Don’t worry da, you can try for another job, now that you are 1 year experienced it won’t be that difficult...”

It’s not as easy as you think, that son of a bitch has not given me the relieving letter and hence the experience doesn't count...

“Well, I am off to office, you take rest. Just relax mate, some door has to open for you and it will...”

Anoop continued with his practice but he was not at his best. The trials to pick the under 25 team was approaching. In Kochi itself there are a dozen clubs and there is slot for a maximum 5 players from here. From the under 25 a few will get into the state team for the upcoming Ranji season. This was the only chance in the current year for Anu to get through.

The day of the trials, which was held in the International Stadium, the bowlers were given 4 overs to bowl at and the batsman were given 5 overs to bat on.

I am going to ball the 4^th over in the trials, this will be the last one for me, I haven’t picked up a wicket yet, this is the last chance for me to do something and impress the selectors. But it has to be sort of a miracle to get noticed.

The first 3 balls were played properly by the batsman, hopelessness stared at me. Now the last 3 balls, I gota make them count. The 4^th ball of the over was a full length ball pitched outside the offstump, hit the deck, swung in and took the leg stump of the batsman. Honestly I didn’t expect it to swing so much. There is hope now, the next one was a Yorker hurled towards the root of middle giving it my everything. The new batsman in got beaten for pace and the middle stump was uprooted.  2 in 2, more hope! The last ball pitched in line at good length and moved away as expected took the edge of offstump on the way. A Hattrick! I am now staring back at hopelessness with pride!  

Despite the hattrick my name was not there when the team was announced. The last hope also faded away.

Coach tried to console me “Anu, it happens, you need to get used to all this, there is a lot of politics involved in the selection. We can try for the Zone, but it will take some time. Let this season be over. “

I was lost in the flurry of thoughts that ensued, but surprisingly my mind was blank! Too many events unfolding in too little time, but still the mind was able to give time and analyze the aftermath and the possible waves generated in the otherwise calm ocean...fair enough though!

Having lost the job, I didn’t go out for almost 10 days, didn’t attend practice either.

That noon I was lying down and watching TV, roommate had come home for lunch.

“Dude, don’t confine yourself like this, why don’t you go for practice atleast, if not for a job hunt?”

This is kind of an apocalypse.

 “Apocalypse... hahaha. The darkest hour of the night comes just before dawn.”

Cut the philosophy man, it won’t enter now.

“I gotta run, we will sit through and find a way when I return. “

News in the TV was running. I was hardly paying attention.                                                                                                                                          

Oh god, what does the future hold for me...the prince who set out on search of a new kingdom has landed in 'no man's land' , no place to go, having lost the weapons in his  repertoire , he is in shambles...what’s the point in being alive like this...

News about Ranji trophy going on at the fort maidan at Palakkad was being telecast, which brought my attention back to the News.

Kerala in bad shape in the Plate league match against Andhra.
Fast Bowler Prashanth Chandran injured in yesterday's tea session. Selectors announce replacement for next match...

Mobile rings.
“Hello Anoop, this is Manoharan, Calling from KCA Office, we are glad to inform you that you have been picked in as replacement for the injured Prashanth Chandran, join the team in Palakkad. Meet the manager T.C.Francis tomorrow after the last session of the match. Welcome to the State Team. All the best. “

Tears of joy rolled down my cheeks. The door has opened.
If you really want it, you long for it with all your heart, you put your mind into it, the universe will conspire it for you...'it' is your destiny.

തീവ്രവാതി.

സ്ഥലം :
കന്യാകുമാരി ജില്ലയ്ക്കടുത്തുള്ള ഏതോ ഒരു കാട്ടുമുക്ക്. ഐ.എസ്.ആർ.ഓ നിര്‍മ്മിക്കുന്ന ഉപഗ്രഹങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു കേന്ദ്രം ഇവിടെ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നതൊഴിച്ചാല്‍ യാതൊരു പ്രത്യേകതകളും അവകാശപ്പെടാനില്ലാത്ത, ഇന്ത്യ മഹാരാജ്യത്തിലെ, ആംഗലേയത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍, ഒരു ലിട്ടരൽ കാട്ടുമുക്ക് തന്നെ.

രംഗത്ത് മിന്നിമറയുന്നവര്‍ : 
കുറേ എണ്ണം വരാനുണ്ട്. വരുന്ന വഴിയേ മുറയ്ക്ക് പരിചയപ്പെടാം

തിരുവനന്തപുരത്ത് വണ്ടി ഇറങ്ങി, സര്‍ക്കാരിന്‍റെ ആനവണ്ടി പിടിച്ച് അന്തോണിച്ചന്‍ നമ്മുടെ കാട്ടുമുക്കില്‍ വന്നിറങ്ങുന്നു. മുഷിഞ്ഞു നാറിയ ഷര്‍ട്ടും , വാങ്ങിയ ശേഷം വെള്ളം കാണാത്ത ജീന്‍സും വേഷം. തോളത്ത് എൽ ഐ സി ഏജന്‍റുകള്‍ കൊണ്ടുനടക്കാറുള്ള തരത്തിലുള്ള ബാഗ്. 
ബാഗ് സാമാന്യത്തിലധികം വീര്‍ത്തിരിക്കുന്നു.

സ്ഥാപനത്തിന്‍റെ കവാടത്തിന്‌ മുന്നില്‍ എത്തിയ അന്തോണിച്ചന്‍ ഒന്നു പകച്ചു. അവിടെ നില്ക്കുന്ന കമാന്‍ഡോവിന്‍റെ അലക്കിതേച്ച  വേഷം കണ്ടിട്ടാണോ എന്തോ!
വിശദമായ പരിശോധനയ്ക്ക് ശേഷം അന്തോണിച്ചനെ കടത്തിവിട്ടു.
അവിടെ അന്തോണിച്ചന്‌ കംപ്രസ്സര്‍ ഇന്‍സ്റ്റാള്‍ ചെയ്യാനുണ്ട്. ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനത്തില്‍ നിന്നയച്ചതാണ്. മേലധികാരി പ്രത്യേകം പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് വളരെ കരുതലോടെയാണ്‌ അന്തോണിച്ചന്‍ കാര്യങ്ങള്‍ മുന്നോട്ട് നീക്കിയത്. 
ഇന്‍സ്റ്റാള്‍ ചെയ്യാന്‍ കുറഞ്ഞതു 6 മണിക്കൂറെങ്കിലും എടുക്കും. ഈ കംപ്രസ്സര്‍ ഐ എസ്  ആർ ഓ  പുതിയതായി വികസിപ്പിക്കുന്ന ഏതോ ഉപഗ്രഹത്തില്‍ ഉപയോഗിക്കനുള്ളതാണ്`.

കമാന്‍ഡോകളുടെ റോന്തുചുറ്റല്‍ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

അന്തോണിച്ചന്‍ ജോലി ചെയ്ത് വിയര്‍ത്തു കൊണ്ടിരുന്നു.

സൂര്യന്‍ അസ്തമിക്കാറായപ്പൊഴേക്കും അന്തോണിച്ചന്‍ പണിതീര്‍ത്ത് ടൂള്‍സൊക്കെ പാക്ക് ചെയ്ത് ബാഗിലാക്കി...
പുറത്തേക്ക് കടക്കുന്നതിന്‌ മുന്‍പ് വീണ്ടും പരിശോധന ഉണ്ടായി.
ബാഗില്‍ തപ്പുന്നതിനിടയ്ക്ക് പെട്ടെന്ന് , കോഴികുഞ്ഞിനെ കണ്ട ചെന്നായയുടെ കണ്ണുപോലെ കമന്‍ഡോയുടെ കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങി !

അന്തോണിച്ചന്‍ : എന്താണ്‌ സാര്‍

കമാന്‍ഡൊ : യേ തുമാരെ ബാഗ് മെ കൈസേ ആഗയാ ?

അന്തോണിച്ചന്‍ : (ദൈവമേ , ഇംഗ്ലീഷ് പോലും ശരിക്കറിയാത്ത എന്നോട് ഹിന്ദിയില്‍ തന്നെ ചോദിക്കണം )  ഐ ഡോണ്ട് നോ സാര്‍

കമാന്‍ഡൊ : മേ പൂച്ഛ് റഹാ ഹൂം , യേ പെന്‍ഡ്രൈവ് തുമാരാ ഹേ ? ഇസ്കെ സാത്ത് തൂ അന്തര്‍ കൈസേ ഗയാ ?

അന്തോണിച്ചന്‍ : (ദൈവമേ തൊലഞ്ഞ് , പെന്‍ഡ്രൈവില്‍ എന്താണെന്നാണോ?) മൈ പെന്‍ഡ്രൈവ് , ഇന്‍സൈഡ് ദ ബാഗ്.
(എടാ വൃത്തികെട്ടവനേ, മനസ്സിലാവുന്ന ഭാഷയില്‍ സംസാരിക്ക്... അലക്കിത്തേച്ച ഉടുപ്പിട്ട് തോക്കും തൂക്കി നിന്ന വല്യ ആളാവില്ല )

കമാന്‍ഡൊ : ക്യാ ബക്ക് റഹാ ഹൈ തൂ...ചലോ മെരേ സാത്ത്, ഇസ്സീ വക്ത്.

അങ്ങനെ അന്തോണിച്ചന്‍ സ്ഥാപനത്തിന്‌ വേണ്ടി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ എത്തി.

അന്തോണിച്ചന്‍ : സാര്‍ ആ പെന്‍ഡ്രൈവ് എന്‍റെതാണ്‌ , അത് ബാഗിലുണ്ടായിരുന്നത് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തില്ല. ഇങ്ങോട്ട് വരുമ്പോഴുള്ള പരിശോധനയില്‍ പോലും അതു കണ്ടില്ല.

കോണ്‍സ്റ്റബിള്‍ : നീ വല്യ വാചകമൊന്നും അടിക്കണ്ട, എന്താടാ ബാഗിനുള്ളില്‍ ?

അ : ടൂള്‍സാണ്‌ സാര്‍

കോണ്‍സ്റ്റബിള്‍ : ടൂളോ ??? എവിടെയാടാ നിന്‍റെ സ്ഥലം ?

അ : ചാലക്കുടിയാണ്‌ സാര്‍

കോണ്‍സ്റ്റബിള്‍ : ഓഹോ, അപ്പൊ ഗഡി,ഏത നിന്‍റെ ഗ്രൂപ്പ് ?

അ : ഗ്രൂപ്പ് ഇലക്ട്രോണിക്സ് ആയിരുന്നു സാര്‍...

കോണ്‍സ്റ്റബിള്‍ : ആളെ കളിയാക്കുന്നോടാ പട്ടീ, ഏതു ക്വട്ടേഷന്‍ സംഘത്തില്‍ പെട്ടവനാടാ നീ...നിന്‍റെ വേഷത്തില്‍ തന്നെയുണ്ട് ഒരവലക്ഷണം... എസ് ഐ സാര്‍  വരുന്നുണ്ട് ഇനിയൊക്കെ അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞോ.

അന്തോണിച്ചന്‍റെ ക്ഷമയുടെ നെല്ലിപ്പടി കണ്ടുതുടങ്ങി...

എസ് ഐ : നീയാണോടാ തീവ്രവാദി ?

അ : എന്‍റെ അമ്മയാണ്‌ സാര്‍ തീവ്രവാതി

  എസ് ഐ : എന്ത് ???

അ : സാര്‍ , അമ്മയ്ക്ക് തീവ്രമായ വാതമാണ്‌ സാര്‍

  എസ് ഐ : നീയാരെടാ സഞ്‌ജയനോ, ഇങ്ങനെ ഫലിതം പറയാന്‍

അ : സാര്‍ ഞാന്‍ ആന്‍റണി ജോസഫ് കണ്ടത്തില്‍ , ഇവിടെ കംപ്രസ്സര്‍ ഇന്‍സ്റ്റാള്‍ ചെയ്യാന്‍ വന്നതാണ്.

  എസ് ഐ : കണ്ടത്തോ പറമ്പത്തോ എന്തെങ്കിലുമാവട്ടെ...നീയെന്താ സെക്യൂരിട്ടിയോട് സഹകരിക്കാതിരുന്നത് ?      

അ : അത് ഹിന്ദി മനസ്സിലാവാത്തതുകൊണ്ടാണ്‌ സാര്‍, ഈ ബാഗില്‍ ഞാനുപയോഗിക്കുന്ന ടൂള്‍സാണ്‌ സാര്‍. പരിശോധിച്ചു നോക്കണം

  എസ് ഐ : (പുച്ഛത്തോടെ) ഹും...പരിശോധന...നിന്‍റെ ശോധന ഇന്നിവിടെ നടക്കും...

അ : ഞാന്‍ തീവ്രവാദിയൊന്നുമല്ല സാര്‍, ജീവിതത്തില്‍ ഞാനിതുവരെ ഒരു  തീവ്രവാദിയെ കണ്ടിട്ടില്ല...

  എസ് ഐ : തീവ്രമര്‍ദ്ദനം കിട്ടുമ്പോ നിന്‍റെ വാദമൊക്കെ നിന്നോളും. ഏവിടെടാ നിന്‍റെ ഐ.ഡി.കാര്‍ഡ് ?

അ : സാര്‍ ഞാന്‍ ജോലിചെയ്യുന്ന സ്ഥലത്ത് ജോലിക്ക് കയറിയിട്ട് 10 ദിവസമേ ആയിട്ടുള്ളു...കാര്‍ഡ് അടിച്ചു കിട്ടാന്‍ ഒരു മാസമെങ്കിലും ആവും... എന്‍റെ ബോസ് നേരത്തേ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതനുസരിച്ചാണ്‌ എന്നെ സെക്യൂരിട്ടി കടത്തിവിട്ടത്... സംശയമുണ്ടെങ്കില്‍ സാര്‍ എന്‍റെ ബോസിനെ വിളിച്ചു നോക്കണം

  എസ് ഐ : അതൊക്കെ ഞാന്‍ നോക്കിക്കോളാം , നീ ആ ബാഗൊന്നു തുറന്നെ.

എസ് ഐ ഫോണ്‍ ചെയ്യുന്നു...ബോസിനെ വിളിച്ചിട്ട് 'പരിധിക്കു പുറത്താണ്‌' എന്ന സന്ദേശം ലഭിക്കുന്നു.

എസ് ഐ : രക്ഷയിലല്ലോ മോനെ, ബോസ് പരിധിയിലോട്ട് വരുന്നില്ല.

അന്തോണിച്ചന്‌ തലചുറ്റുന്നുണ്ടോ എന്ന ഒരു സംശയം ഉണ്ടാവാതിരുന്നില്ല. (മാതാവെ, അത്താഴത്തിന്‌ ഗോതമ്പുണ്ടയാവുമോ ?)

അപ്പോള്‍ അതുവഴിപോയ ഒരു സംഘം വിദ്ദ്യാര്‍ഥികളില്‍ അന്തോണിച്ചന്‍റെ ശ്രദ്ധപതിഞ്ഞു.

അ : (ദൈവമേ, ആ പിള്ളേരെ കണ്ട് നല്ല മുഖപരിചയം, കൂടെയുള്ള ആ ആള്‍ ഡി.ബി യാണോ ! )    ഡി.ബി.സാ...ര്‍ര്‍ര്‍...

അന്തോണിച്ചന്‍റെ അലര്‍ച്ചകേട്ട് ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയ സംഘം അദ്‌ഭുതപ്പെടുന്നു...കൂട്ടത്തില്‍ നിന്നു പ്രായംചെന്ന ഒരു മനുഷ്യന്‍ മുന്നോട്ട് വരുന്നു...അലക്കി അലക്കി നരച്ച ഷര്‍ട്ടും പാന്‍റ്റ്സും വേഷം , ഷര്‍ട്ട് അകത്തോട്ട് ഇട്ടിറ്റുണ്ട്, പാന്‍റ്റ്സിന്‌ ബെല്‍റ്റില്ല, കാലില്‍ സാന്‍ഡക്കിന്‍റെ , മഴയത്ത് ഇട്ടാല്‍ ചളിതെറിക്കുന്ന  ചെരിപ്പുകള്‍ , വായ്ക്കകത്ത് കൊന്ത്രമ്പല്ലുകള്‍ , തലമുടിക്കു സാമ്പാര്‍ ഒഴിച്ച നിറം .

ഡി.ബി.സാര്‍ നമ്മുടെ പ്രതിയെക്കണ്ട് അദ്‌ഭുതപ്പെടുന്നു...

എന്‍ജിനീയറിംഗ് കോളേജില്‍ നിന്ന് ഐ എസ്  ആർ ഓ ല്‍ പ്രോജക്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ എത്തിയ സംഘം , അതിനോടൊപ്പം ഒരു പ്രൊഫസറും...സംഗതിവശാല്‍ ഈ പ്രാവശ്യം അത് അന്തോണിച്ചന്‍റെ സ്വന്തം കോളേജില്‍ നിന്നാണ്!

ഡി.ബി. സാറും അന്തോണിച്ചനും തമ്മിലുള്ള ആഴമേറിയ ബന്ധം
ഊട്ടിയുറപ്പിക്കാനുള്ള ഒരവസരമായി ഇതിനെ കണക്കാക്കാം...

  എസ് ഐയുടെ അടുത്ത് നിന്ന് ഡി.ബി. സാര്‍ കാര്യങ്ങള്‍ ഗ്രഹിക്കുന്നു.

അവര്‍ തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണശകലങ്ങള്‍ ചുവടെ ചേര്‍ക്കുന്നു.

"കോഴ്സ് കഴിഞ്ഞ് നാലുകൊല്ലം കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ആന്‍റണി ഇപ്പൊഴും കോളേജിലെ വിദ്ദ്യാര്‍ഥിയാണ്‌. ആന്‍റണി ഇല്ലാത്ത ഒറ്റ പരീക്ഷ സീസണ്‍ പോലും ഇതുവരെ കടന്നുപോയിട്ടില്ല...ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ സുദീര്‍ഘമായ 8 വര്‍ഷത്തെ പരിചയം ഉണ്ട്. ഇത് എന്തോ അബദ്ധം പറ്റിയതാണ്‌ സാര്‍. പരീക്ഷയ്ക്ക് ഫീസടയ്ക്കാന്‍ പണം തികയാതെ വന്നപ്പോഴായിരിക്കണം ഈ ജോലിയ്ക്ക് ചേര്‍ന്നത്.
നല്ല പയ്യനാണ്‌ സാര്‍, യൂണിവേഴ്സിറ്റിക്ക് ഒരുപാട് വരുമാനം ഉണ്ടാക്കിതരുന്നവനാണ്‌.
ദയവായി വിട്ടയയ്ക്കണം സാര്‍."
      
എസ് ഐ : സാര്‍ പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് നിന്നെ വിടാം. മേലില്‍ ഇതുപോലുള്ള സാധനവും കൊണ്ട് ഇതിനകത്ത് കണ്ടുപോകരുത്. 

അന്തോണിച്ചന്‍ ഡി.ബി.സാറിനും എസ് ഐ  സാറിനുമുള്ള അകൈതവമായ നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ട് പ്രാണനുംകൊണ്ട് പറപറക്കുന്നു.

(തമ്പുരാന്‍ കര്‍ത്താവിന്‍റെ കാരുണ്യംകൊണ്ട് പരിക്കുകളൊന്നുമില്ലാതെ
രക്ഷപ്പെട്ടു. എന്തായാലും പാച്ചിക്കാനെ ഒന്നുവിളിക്കാം )

പാച്ചിക്ക അന്തോണിച്ചന്‍റെ സുഹൃത്തും ,ധനവാനും, മാതൃഭാഷയായ മലയാളത്തേക്കാള്‍ വൃത്തിയായി ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയില്‍ വ്യാപരിക്കുന്നവനും, സര്‍വ്വോപരി അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ തന്നെ ഭാഷയില്‍ പറയുകയാണെങ്കില്‍ ഒരു 'കംപ്യൂട്ടര്‍ ക്യാറ്റ്' ആണ്‌ പാച്ചിക്ക.

പാച്ചിക്ക : ഡാ നീ അവിടെ ബസ് സ്റ്റോപ്പില്‍ വെയിറ്റ്. ഞാന്‍ പിക്ക് ചെയ്യാം , ഇന്‍ 10 മിനിട്ട്‌സ്.

അ : നി ഇപ്പൊ എവിടെയാ ?

പാച്ചിക്ക : റിട്ടേണിംഗ് ഫ്രം ഓഫീസ് ഡ്യൂഡ്...രഞ്ജിത്തിന്‍റെ കാര്‍ ഉണ്ട്. നമ്മുക്ക് പൂവ്വാര്‍ ബീച്ചിലേക്ക് പോകാം. ഇറ്റ്സ് വെരി നിയര്‍ ട്ടു വേര്‍ യു ആര്‍ നൌ.

കാറിനകത്ത്

പാച്ചു : ഒരു അഡ്വഝര്‍ കഴിഞ്ഞ മണമടിക്കുന്നല്ലോ...

അ : ആദ്യമായി പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ കയറിയതിന്‍റെയാ, പാന്‍റ്‌ നനഞ്ഞോ എന്നൊരു സംശയം

പാച്ചു : പോലീസ് സ്റ്റേഷന്‍ ? കം എഗെയിന്‍


അ :  നോ കം എഗെയിന്‍ , ഗുഡ്ബൈ ഫോര്‍ എവര്‍.

അന്തോണിച്ചന്‍ തന്‍റെ  അഡ്വഝറിന്‍റെ ചുരുളഴിക്കുന്നു...പാച്ചിക്ക വാ പൊളിക്കുന്നു...

പാ : ഡാം  മാന്‍ !


പാ : വാട്ട്‌സ് യുവര്‍ ബ്രോ ഡൂയിങ്ങ്?
അ : അനിയന്‍, അവന്‍ ഇപ്പോ ഒരു റിയാലിട്ടി തൊഴിലാളിയാണ്‌

പാ : ?
അ : റിയാലിട്ടി ഷോയില്‍ നിന്നു റിയാലിട്ടി ഷോയിലേക്കുള്ള പ്രയാണത്തിലാണ്‌.
ഒരു റിയാലിട്ടി ഷോയില്‍ നിന്നു പുറത്താകുമ്പൊഴേക്കും അടുത്ത ഷോയിലെ മത്സരാര്‍ഥിയാകും, പിന്നെ അടുത്തത്, അങ്ങനെ അങ്ങനെ അങ്ങനെ. വോട്ട് ചെയ്യേണ്ട ഫോര്‍മാറ്റ് മാത്രം മാറികൊണ്ടിരിക്കും, ശരീരത്തിനും ശാരീരത്തിനും ഒരു മാറ്റവുമില്ല.  

പാ : !
 
അ :  ഇന്നലെ അച്ചായന്‍റെ അടുത്തായിരുന്നു, അവന്‍ പെന്‍ഡ്രൈവ് നിറചിട്ടുണ്ട്. ഇതു  ഇട്ടുനോക്കാന്‍ പോലീസിന്‍റെ അടുത്ത് കംപ്യൂട്ടര്‍ ഇല്ലണ്ടിരുന്നത് ഭാഗ്യം

പാ : 'ഏ' ഓര്‍ 'ബി' ?

അ : അച്ചായനല്ലെ ആള്...ചത്തത് കീചകനെങ്കില്‍ കൊന്നതു ഭീമന്‍ തന്നെ !

പാ : എങ്കില്‍ ഇട്ടുനോക്കിയിരുന്നെങ്കില്‍ നിന്നെ അപ്പൊ വിട്ടേനേ !

ബീച്ച് എത്തി.

പാ : ഇറ്റ്സ് ഡ്രൈവ്-ഇന്‍ മാന്‍ !!!

പൂവ്വാര്‍ കടപ്പുറവും , അവിടുത്തെ തിരകളും , വെണ്ണൂരയില്‍ കാല്‍ നനച്ചുകൊണ്ട് നില്‍ക്കുന്ന സുന്ദരികുട്ടികളും അവരെ എതിരേറ്റു. 


 ഇതൊക്കെ കണ്ട് കടിഞ്ഞാണ്‍ നഷട്ടപ്പെട്ട പാച്ചിക്ക കുതിരപ്പുറത്ത് വരുന്ന പഴശ്ശിരാജയെപ്പോലെ തിരകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ആ വാഗണാര്‍ തെന്നിപ്പായിച്ചു.

അ : ഡാ നീ തിര തെറിപ്പിക്കല്ലെ

പ : നീ തെറി പറയിക്കല്ലേ...എന്നെക്കൊണ്ട്

അ : ബാഗിന്‌ എന്തോ ഘനം കൂടിയതുപോലെ

അന്തോണിച്ചന്‍ ടൂള്‍സ് നിറഞ്ഞ ബാഗ് തുറന്നു നോക്കി...നട്ട് കണ്ട് ഞെട്ടുന്നു !

പ : വാട്ട്‌സ് ഇറ്റ് മാന്‍ ?

അ : ഇതിനകത്ത് ഒരു നട്ട്‌. ഒന്നൊന്നര കിലൊ വരും ! ഉപഗ്രഹത്തില്‍ ഫിറ്റ് ചെയ്യാന്‍ മറന്നുപോയത് !!! ടൂള്‍സിന്‍റെ കൂടെ ഇതിനകത്ത് പെട്ടുപോയി.

പ : നട്ടില്ലാത്ത സാറ്റലൈറ്റ് ചാലക്കുടിപ്പുഴയില്‍ വന്നു വീഴാതിരുന്നാമതിയായിരുന്നു...

എന്നു പറഞ്ഞ് അട്ടഹസിക്കുന്നതിനിടയ്ക്ക് പാച്ചു തിരകളെ മറന്നു...നീല യൂണിഫോറം ഇട്ടോണ്ടു നില്‍ക്കുന്ന കോസ്റ്റ്ഗാര്‍ഡിനെ മറന്നു...

8 അടി ഉയരത്തില്‍ തിരകള്‍ തെന്നിമാറ്റിക്കൊണ്ട്, കയറൂരിവിട്ടകാളയെപ്പോലെ മുന്നോട്ടുകുതിച്ച കാറിലിരുന്നുകൊണ്ട് അന്തോണിച്ചന്‍ പക്ഷെ കോസ്റ്റ്ഗാര്‍ഡിനെ കണ്ടു!

പ : ആ നട്ടും കൂടി കോപ്സിന്‍റെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ അവന്‍മാര്‍ നിന്‍റെ നട്ടും ബോള്‍ട്ടും ഇളക്കിയേനേ...ടെററിസ്റ്റ് ആന്ന്‌ പറഞ്ഞ് പോട്ട യൂസ് ചെയ്ത് അകത്തിട്ടേനെ.

അ : പോട്ടയോ പോറോട്ടയോ എന്തു മണ്ണാങ്കട്ടയെങ്കിലുമാകട്ടേ, നീ ഒന്നു സൈഡാക്കിയേ...
ഈ നട്ട്‌ നമുക്ക് ഇന്ത്യന്‍ മഹാസമുദ്രത്തില്‍ നിമജ്ജനം ചെയ്യാം.

അവരെ പിന്‍തുടര്‍ന്ന നീലയൂണിഫോറത്തെക്കുറിച്ച് അവര്‍ അജ്ഞരായിരുന്നു.

പ : കമോണ്‍ മാന്‍ ലെറ്റ്സ് ഗെറ്റ് ഇന്‍റു ദ വാട്ടര്‍

അ :  കോസ്റ്റ്ഗാര്‍ഡ് ഇങ്ങോട്ടാണല്ലോ വരുന്നത്

പഴയ ഹിന്ദി സിനിമയില്‍ കാണുന്ന, ബലാല്‍സംഗത്തിന്‌ ഇരയാവാന്‍പോകുന്നതിന്‌ മുന്‍പ് മഴയില്‍ നനഞ്ഞ്‌കുതിര്‍ന്ന ദൌര്‍ഭാഗ്യവതിയെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുംവിധം നനഞ്ഞ്‌ ഒട്ടിയ നീലയൂണിഫോറവും ഇട്ടോണ്ട് കോസ്റ്റ്ഗാര്‍ഡ് അവരുടെ മുന്നില്‍ വന്ന് ഇപ്പോള്‍ പൊട്ടിത്തെറിക്കാന്‍ പോകുന്ന അഗ്നി പര്‍വ്വതത്തെപ്പോലെ നിലയുറപ്പിച്ചു...

പാച്ചുവിന്‌ ചിരി വന്നു, അന്തോണിച്ചന്‌ കരച്ചിലും! 


കോസ്റ്റ്ഗാര്‍ഡ് : നിന്‍റെ ചിരി ഞാന്‍ മാറ്റിത്തരാം , നീയല്ലായിരുന്നോ ഡ്രൈവര്‍ ?

പ : യെസ്...വാട്ട്‌സ് യുവര്‍ പ്രോബ്ലം ?

അ : (പതിയെ മന്ത്രിക്കുന്നു) ഡാ, നിന്‍റെ വാഗണ്‍ആറിന്‍റെ സുനാമിത്തിരയില്‍ കുളിച്ചിട്ടാണ്‌ ഇയാള്‍ വന്നു നില്‍ക്കുന്നത്.

പ : ഓ ഫക്ക്...സോറി സാര്‍ ഞങ്ങള്‍ പര്‍പ്പസ്സ്‌ഫുള്ളി ചെയ്തതല്ല

കോസ്റ്റ്ഗാര്‍ഡ് : എന്തു ഫുള്ളീ ?? എന്തൊന്നാഡാ ഇത്ര ചിരിക്കാന്‍

പ : സാര്‍ ഞാന്‍ ചിരിച്ചതല്ല, എന്‍റെ ഫെയിസ് ചൈല്‍ഡ്‌ഹുഢിലേ അങ്ങനെയാണ്‌

ഇത്തവണ ചിരിച്ചത്‌ അന്തോണിച്ചനായിരുന്നു

അ : സാറെ, സത്യമായിട്ടും ഞങ്ങള്‍ സാറിനെ കണ്ടില്ല, അറിയാണ്ട് പറ്റിയതാണ്‌...സോറി.

കോ : നീയൊന്നും കാണില്ലല്ലോ...എനിക്ക് മാറാന്‍ വേറെ വേഷം പോലുമില്ല...എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട്‌ ഒരു സോറി...

പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ഒരു പോലീസ് ജീപ്പ് വന്നു നില്‍ക്കുന്നു.

കോ : ഇപ്പൊ ഇവിടെ പട്രോളിംഗ് ഉണ്ട്. അവരോട് പറഞ്ഞോ സോറിയും ഫുള്ളിയുമൊക്കെ... ഫെയിസിന്‍റെ പര്‍പ്പസ് അവര്‌ ഫുള്ളാക്കിത്തരും   

പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ഏകനായി നടന്നടുക്കുന്ന പോലീസുകാരന്‍... അസ്തമിക്കാന്‍ പോകുന്ന സൂര്യന്‍റെ പ്രഭയില്‍ മുഖം തെളിഞ്ഞു വരുന്നു...

അ : വ്യാകുലമാതാവേ...... ഐ.എസ്.ആർ.ഓ എസ്. ഐ !!!

പ : യു മീന്‍ ദ സെയിം എസ്. ഐ ?

അന്തോണിച്ചന്‍ തല കുലുക്കുന്നു, പാച്ചിക്ക മൂക്കത്ത് വിരല്‍വെയ്ക്കുന്നു

അന്തോണിച്ചന്‌ കണ്ണില്‍ ഇരുട്ട്‌കയറുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു.

പ :  അന്തോണിച്ചാ , ദയവുചെയ്ത് കടലിലോട്ട്‌ ചാടി നീന്ത്... വിവേകാനന്ദന്‌ കിട്ടിയപോലെ വല്ല പാറയും കിട്ടാതിരിക്കില്ല...
സ്റ്റാമിന ഉണ്ടെങ്കില്‍ അങ്ങ് ശ്രീലങ്കയില്‍ ചെന്ന് കരയ്ക്കടിയാം.

                                ശുഭം

പെരുവഴിയാധാരം

സപ്ലിഗാഥയ്ക്ക് ഒരു അനുബന്ധം എഴുതണം എന്ന് കുറച്ചു കാലമായി വിചാരിക്കുന്നു. സപ്ലിയില്‍ നിന്നു പൂര്‍ണ്ണമായും മുക്തനായതിനു ശേഷം മതി ഈ സാഹസം എന്നു വിചാരിച്ച് കാത്തിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് ഓണവും വിഷുവും കുറേ കഴിഞ്ഞതല്ലാതെ ആ 'മുക്തി' മാത്രം ലഭിച്ചില്ല. എന്‍റെ മാത്രം കുഴപ്പമല്ല എന്ന് മാന്യവായനക്കാരെ ഈ അവസരത്തില്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കട്ടെ. പിതൃശൂന്യം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന എന്‍റെ സര്‍വ്വകലാശാലയുടെ ചില ലീലാവിലാസങ്ങള്‍ കാരണം എന്നെപ്പോലെയുളള രക്തസാക്ഷികള്‍ക്ക് നാട്ടില്‍ ഒരു പഞ്ഞവുമില്ല. മുഖവുര അവാര്‍ഡ് പടം ആയിമാറുന്നതിനു മുന്‍പു കര്യത്തിലേയ്ക്കു കടക്കട്ടെ.


എൻജിനീയറിങ്ങ് എന്ന നാലു കൊല്ലം നീണ്ട ദീര്‍ഘദൂര ഓട്ടം അവസാനിപ്പിച്ച് കണ്ണൂരിലെ തീച്ചൂളയില്‍ നിന്ന് പുറത്തുച്ചാടി വളപട്ടണം പുഴ നീന്തിക്കടന്ന് നാട്ടിലെത്തി വിശ്രമിക്കുന്ന കാലം...


വിശ്രമം ഒരു മാസത്തോടടുക്കുന്നു.


വീട്ടില്‍ നിന്നു ചില മൂളലുകളും മുരടലുകളും അനക്കങ്ങളുമൊക്കെ ഉയര്‍ന്നു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്...


മഴ പെയ്യുമ്പോള്‍ അട്ടത്തില്‍ എലിയും പൂച്ചയും വഴക്കു കൂടുന്നതാണോ?


അട്ടം നോക്കി കിടന്ന എനിക്കു ഈ സംശയം തോന്നിയത് സ്വാഭാവികം മാത്രം.


പക്ഷെ ഞാന്‍ കേട്ട ബഹളങ്ങള്‍ കേന്ദ്രത്തില്‍ നിന്നായിരുന്നു!


കേന്ദ്രത്തില്‍ നിന്നുള്ള ധനസഹായം കൊണ്ട് ജീവിതം തള്ളിനീക്കിയിരുന്ന എനിക്കുള്ള മുന്നറിയിപ്പുകള്‍ കിട്ടി തുടങ്ങിയിട്ട് കുറച്ചു ദിവസമായി. കേന്ദ്രത്തിന്‌ എന്‍റെ ഭാവിയെപ്പറ്റിയും, ഇല്ലാത്ത ജോലിയെപ്പറ്റിയും ഉള്ള വിഹ്വലതകള്‍ ബഹളമായി പരിണമിച്ച് അന്ന് എന്‍റെ തലയില്‍ ഇടവപ്പാതി കണക്കെ പെയ്തിറങ്ങി.






ധനസഹായം മരവിപ്പിക്കും , കേബിൾ കണക്ഷൻ ഒഴിവാക്കും, ഇന്റർനെറ്റ്പണ്ടാരമടക്കും , നാണമില്ലല്ലോ അസത്തേ ഇങ്ങനെ ആകാശം നോക്കി കിടക്കാന്‍...


കേന്ദ്രത്തിന്‍റെ ഭാഷാശുദ്ധി നഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങി....ഇനി പുറത്തിറങ്ങി ഓടുകയേ രക്ഷയുള്ളു...കടപ്പുറത്ത് പോയി ആകാശം നോക്കാം....അതിന്‌ കടപ്പുറം എവിടെ ? ഉണ്ടായിരുന്നത് സുനാമി കവര്‍ന്നെടുത്തല്ലോ...ദൈവമേ, പ്രകൃതി പോലും എന്നെ ഒറ്റപ്പെടുത്തുകയാണോ! പക്ഷെ ഇപ്പൊ ഇവിടുന്നു രക്ഷപ്പെട്ടേ മതിയാകു ഇല്ലെങ്കില്‍ കേന്ദ്രത്തില്‍ നിന്നു വന്ന ഈ സുനാമി എന്നെ മുക്കും, അതിനു മുന്‍പ് മുങ്ങാം.


അന്ന് അങ്ങനെ തത്ക്കാലം രക്ഷപ്പെട്ടു. കേന്ദ്രത്തിന്‍റെ ഭീഷണിയെപ്പറ്റി ആഴത്തില്‍ നടത്തിയ അവലോകനത്തിന്‍റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഉരുത്തിരിഞ്ഞ വസ്തുതകള്‍ താഴെ നിരത്തുന്നു.




* ധനസഹായം മരവിപ്പിക്കും


സിനിമ കാണാനും, റിചാർജ്ജ് ചെയ്യാനും, പരീക്ഷാഫീസ് അടയ്ക്കാനും, സുഹൃത്തുക്കളുടെ കൂടെ ചുറ്റാനും ഒക്കെ സ്വന്തമായ രീതിയില്‍ ധനം കണ്ടെത്തേണ്ടി വരും.


* കേബിൾ കണക്ഷൻ ഒഴിവാക്കും


അതു ഒരു ഉമ്മാക്കിയാണ്‌ , കാരണം വൈകീട്ട് 6-10 വരെയുള്ള കണ്ണീര്‍ സീരിയലുകളും, റിയാലിറ്റി ഷോവും കാണാതെ കേന്ദ്രത്തിനു ഉറക്കം വരില്ല എന്ന പരമാര്‍ത്ഥം മുന്നിലുണ്ട്. 10 മണിക്ക് ശേഷം എം ടി വി, എച് ബി ഓ, എഫ് ടി വി  തുടങ്ങിയവ കാണാതെ ഞാനും ഉറങ്ങാറില്ല എന്ന പരമാര്‍ത്ഥം മറ്റൊരു വശത്ത് ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ട്.


* ഇന്റർനെറ്റ് പണ്ടാരമടക്കും


ഈയുള്ളവന്‍ മാത്രമേ ഇന്റർനെറ്റ് ഉപയോഗിക്കുന്നുള്ളു, അത് നിര്‍ത്തലാക്കും എന്നാണ്‌ കേന്ദ്രം പറഞ്ഞതിന്‍റെ വിവക്ഷ, അങ്ങനെ ചെയ്താല്‍ പണ്ടാരമടങ്ങുന്നത്‌ ഞാനായിരിക്കും.


ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍ കേന്ദ്രത്തിന്‍റെ സഹായമില്ലാതെ മുന്നോട്ടു പോകാന്‍ എന്തെങ്കിലും ഒരു തൊഴില്‍ ഞാന്‍ എത്രയും പെട്ടെന്നു കണ്ടെത്തേണ്ടിയിരിക്കുന്നു എന്ന നഗ്നസത്യം ഒരു പ്രഹേളികയായി എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു...ഇല്ലെങ്കില്‍ ഞാനനുഭവിക്കുന്ന സൌഭാഗ്യങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ പൂര്‍ണ്ണ വിരാമമാവും...


ലളിത് മോഡീ , എനിക്ക് നിന്‍റെ ഗതി വരാതിരിക്കട്ടെ.


പക്ഷേ സപ്ലികള്‍ തീര്‍ത്ത കൊട്ടരത്തിനുള്ളില്‍ കഴിയുന്ന എനിക്കു ആര്‌ ജോലി തരും? വിനീത് ശ്രീനിവാസന്‍ തന്‍റെ ആല്‍ബത്തില്‍ പാടിയതു പലതും എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ അരങ്ങേറുന്നുണ്ട്....


എന്തായാലും കോഴിക്കോട് എന്ന മഹാനഗരം അതിന്‍റെ അനന്തസാദ്ധ്യതകളോടുകൂടി മുന്നില്‍ വായും പൊളിച്ചിരിപ്പുണ്ട്, അതിനുള്ളിലെക്കു ഒരു ചൂട്ടും കത്തിച്ചിറങ്ങി നോക്കാം...അതിനു മുന്‍പ് അരയും തലയും മുറുക്കേണ്ടതുണ്ട്.




മുന്‍പ് പറഞ്ഞ എന്‍റെ കൊട്ടാരത്തിന്‍റെ നിലകളുടെ എണ്ണമെടുത്താല്‍ ജോലി പോയിട്ടു കൂലിപ്പണി പൊലും ബോധമുള്ള ഒരുത്തനും തരില്ല, മാത്രമല്ല കമ്പ്യൂട്ടർ സയന്സ് എടുത്ത ഞാന്‍ ഔട്ട്പുട്ട് കിട്ടുന്ന രീതിയില്‍ കോഡ് എഴുതാന്‍ ശീലിച്ചിട്ടില്ല!


കൊട്ടാരത്തിന്‍റെ നിലകള്‍ വര്‍ധിക്കാന്‍ ഒരു കാരണം അതാണ്. കോളേജിൽ ഉള്ളപ്പോള്‍ എന്‍റെ ലാബ് പാർട്ട്ണർ അയിരുന്ന സുന്ദരികുട്ടി പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും നോക്കിയിട്ടും ഔട്ട്പുട്ട് കിട്ടുന്ന ഒറ്റ പ്രോഗ്രാം ഞാന്‍ എഴുതിയിട്ടില്ല...'പൊലീസിന്‍റെ ലാത്തി എടുത്ത് നിന്‍റെ വയറ്റത്ത് കുത്തണം, എന്നാ ഔട്ട്പുട്ട് കിട്ടുന്ന കോഡ് നീ എഴുതിക്കോളും' എന്നൊക്കെ സഹികെട്ട് അവള്‍ പറയുമായിരുന്നു.




'ഇല്ല മോളെ, വയറ്റത്ത് കുത്തിയാല്‍ വേറെ ചില ഔട്ട്പുട്ട് കിട്ടുമായിരിക്കും, കോഡ് ന്‌ ഔട്ട്പുട്ട് കിട്ടും എന്നു തോന്നുന്നില്ല. ' എന്ന മറുപടി കിട്ടുന്നതോടെ അവള്‍ക്ക് തൃപ്തിയാവുമായിരുന്നു.


ഇങ്ങനെ വിഖ്യാതമായ ചരിത്രം ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ഭൂതകാലമുള്ള ഞാന്‍ , ഐ ടി അനുബന്ധ ജോലികള്‍ക്കൊന്നും ശ്രമിച്ചില്ല.


എന്‍റെ സുഹൃത്തായ വിപ്രോ ല്‍ ജോലിയുള്ള ഒരു കരിങ്കാലിയുണ്ട്. കോളേജിൽ എന്‍റെ സീനിയർ അയിരുന്നു. കമ്പനിയിൽ ചേരുന്നതിനു മുന്‍പ് 4 മാസം അദ്ദേഹം നഗരത്തിലുള്ള ഒരു സ്ഥപനത്തില്‍ അദ്ധ്യപകനായി സേവനം അനുഷ്ഠിച്ചിട്ടുണ്ട്.


ഈ സ്ഥാപനം ബി ടെക്ക് എടുത്ത് വഴിയാധാരമായ യുവതീയുവാക്കള്‍ക്ക് പരീക്ഷ പാസാവാന്‍ വേണ്ട സഹയഹസ്ഥങ്ങള്‍ നീട്ടുന്നു.


അവിടെ എന്നെയും അദ്ധ്യാപകനായി സ്വീകരിക്കുവാന്‍ ഈ സുഹൃത്ത് വഴി ഒരു ശ്രമം നടത്താം. ഞാനും വിപ്രോവില്‍ പ്ലയ്സ്മെന്റ്റ് കഴിഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്‌ എന്ന ദൈവത്തിന്‌ നിരക്കാത്ത ഒരു കള്ളം അവനെ കൊണ്ട് പറയിച്ചു. സ്ഥാപനം എന്നെ രണ്ടു കൈയ്യുംനീട്ടി സ്വീകരിച്ചു.


വട്ടച്ചിലവിനുള്ള വക കിട്ടും , അത് ചിലവാക്കാനുള്ള വഴി കോഴിക്കോട് കാണിച്ചു തരും.


കേന്ദ്രത്തിന്‍റെ നിലപാടില്‍ അയവു വന്നിട്ടുണ്ട്. ഞാന്‍ നോക്കാറുള്ള ആകാശത്തിന്‌ പുതിയ ഒരു തെളിച്ചം കൈവരുന്നുവോ!


4 മാസം അങ്ങനെ കഴിഞ്ഞു. ജീവിതം സ്വസ്ഥം...ജോലികഴിഞ്ഞു വീട്ടിലെത്തിയാല്‍        ഐ.ഏ.എസ് പരീക്ഷയ്ക്ക് തയ്യാറെടുക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള പരിശ്രമങ്ങള്‍ നടക്കുന്നു, ആദ്യമൊക്കെ കേന്ദ്രം അന്തംവിട്ട് നോക്കി നില്‍ക്കുമായിരുന്നു. 'ഈ അദ്ധ്വാനം കഴിഞ്ഞ നാലുകൊല്ലമായി ചെയ്യാന്‍ തോന്നിയില്ലല്ലോ' എന്ന ഒരു ആത്മഗതവും. കേന്ദ്രത്തിനെന്തറിയാം, വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ അടുത്തുനിന്ന് അഭിമാനക്ഷതമേല്‍ക്കാതിരിക്കാന്‍ ഇത്തരം തയ്യാറെടുപ്പുകള്‍ കൂടിയേതീരു.


നന്നായി പഠിപ്പിക്കാന്‍ നന്നായി പഠിക്കണം എന്ന പാഠം ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ പഠിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.


നാളെ കമ്പ്യൂട്ടർ നെറ്റ്വർക്സ് (സി.എൻ) എന്ന കീറാമുട്ടിയാണ്‌, ഫിര്‍ദോഷ് എന്ന പുതിയ ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥി മാത്രം...


പേരില്‍ ഒരവലക്ഷണമുള്ളതു പോലെ, എങ്ങനെ വരുമെന്നു നോക്കാം... കൊക്ക് എത്ര കുളം കണ്ടതാ !


ഓരോ ദിവസവും അര മോഡ്യൂൾ എന്ന കണക്കില്‍ 8 ദിവസം കൊണ്ട് സി.എൻ തീരണ്ടതാണ്‌, പക്ഷേ 5 ദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ടും 1 മോഡ്യൂൾ പോലും തീര്‍ന്നിട്ടില്ല ! ഫിര്‍ദോഷിന്‍റെ വിദ്യ ആര്‍ജ്ജിക്കാനുള്ള ത്വര അസാമാന്യം തന്നെ...ചോദ്യങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ തിരമാല കണക്കെ വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു...2 ദിവസം ഉത്തരം പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു ഞാന്‍ ക്ഷീണിച്ചു, പിന്നെ 2 ദിവസം ഉത്തരം പറയാതെ ഒഴിഞ്ഞുമാറി ക്ഷീണിച്ചു. ചോദ്യശരങ്ങള്‍ നിലയ്ക്കുന്നില്ല!


ഹബ്ബ്,റൂട്ടർ, ബ്രിഡ്ജ്, ടി സി പി /ഐ പി, പ്രോട്ടോക്കോൾ, ഡി എച് സി പി, ഹോസ്റ്റ്,  സെർവർ, ഡൊമെയിൻ, എറർ കണ്ട്രോൾ തുടങ്ങിയ താരങ്ങളുമായി പരിചയം പുതുക്കി. അവരില്‍ ഞാന്‍ ഇതുവരെ മനസ്സിലാക്കാത്ത പല സവിശേഷതകളും ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ടെന്ന സത്യം മനസ്സിലാക്കി. എന്‍റെ അവഗാഹം


പരീക്ഷിച്ചറിയാന്‍ ഒരുമ്പെട്ടിറങ്ങിയ ഫിര്‍ദോഷ് അഞ്ചാം ദിവസം വല്യ അട്ടഹാസങ്ങളൊന്നും മുഴക്കിയില്ല.


ഉച്ചയ്ക്ക്‌ ശേഷം ഫിര്‍ദോഷ്‌ തന്‍റെ കോളേജ് ലെ രഷ്ട്രീയത്തെക്കുറിച്ചും, സര്‍വ്വകലാശാലയുടെ അഴിഞ്ഞാട്ടത്തെക്കുറിച്ചുമൊക്കെ വാചാലനായി...


സാർ, കോളേജിൽ ഉള്ളപ്പോള്‍ സമരങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ പോയിട്ടുണ്ടോ ? പരീക്ഷയ്ക്ക് ബിറ്റ് വെക്കാറുണ്ടോ ? സാറിന്‌ സപ്ലി ഉണ്ടായിരുന്നോ ? തുടങ്ങിയ കുശലാന്വേഷണങ്ങള്‍...


അല്ല, വിപ്രോ ല്‍ ഒക്കെ പ്ലയ്സ്മെന്റ്റ് കിട്ടിയ ആളല്ലെ! പഠിപ്പിസ്റ്റായിരുന്നിരിക്കും, ബിറ്റ് വെക്കണ്ട സാഹചര്യം വന്നിട്ടുണ്ടാവില്ല അല്ലെ ?


ഞാന്‍ ചിരിച്ചതേയുള്ളു (മോനേ, മോഹന്‍ലാലിനെ അഭിനയം പഠിപ്പിക്കണോ...ഞാന്‍ മനസ്സിലോര്‍ത്തു )


വൈകീട്ട് ക്ലാസ്സ് തീരുന്നതിനു മുന്‍പ് 'ഒരു ചായ കുടിക്കാം സാർ' എന്ന ഫിര്‍ദോഷിന്‍റെ നിര്‍ദോഷമായ ക്ഷണം സ്വീകരിച്ചു അടുത്തുള്ള ഹോട്ടലിലേയ്ക്കു്‌ പോയി, ഞങ്ങളുടെ കൂടെ മറ്റൊരു മുതിര്‍ന്ന അദ്ധ്യാപകനും വന്നു. ലൈറ്റ് ചായയും, കോഴിക്കോടിന്‍റെ സ്വന്തം ബൊണ്ടയും കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ പരിചിതമായ ഒരു മുഖം മുന്‍പില്‍! സ്വന്തം പ്രയത്നം കൊണ്ട് എന്‍റെ കൊട്ടാരത്തിന്‌ സമാനമായ കൊട്ടാരം കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഒരു മുന്‍ സഹപാഠി...എന്നെ കണ്ടതും ഉച്ചത്തില്‍...


"അളിയാ, സെവൻ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്, ലാസ്റ്റ് ഡെയിറ്റ് പതിനെട്ടിന്. നിന്‍റെ വാഷൌട്ട് അല്ലായിരുന്നോ ? എപ്പൊഴാ പൊകുന്നത് ? എക്സാം ന്‌ നമുക്കൊന്നിച്ച് റൂം എടുക്കാം"


എന്നു വിളിച്ചുകൂവിയതും ബൊണ്ടയിലെ മുളക് ഞാന്‍ കടിച്ചതും ഒന്നിച്ചായിരുന്നു.


ചുറ്റുമുണ്ടായിരുന്നവര്‍ക്കു പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും മനസ്സിലായില്ല...


ദൈവം സഹായിച്ച് ഫിര്‍ദോഷിന്‌ മനസ്സിലാവേണ്ടതൊക്കെ മനസ്സിലായി !


കൂടെ വന്ന അദ്ധ്യപകന്‍ ഒരു ചായയ്ക്കു കൂടി ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്തു !


"ഞാന്‍ വിളിക്കാം" എന്നു പറഞ്ഞു ഞാന്‍ ഏണീറ്റു.


ഏഴാം സെമസ്റ്റര്‍ പരീക്ഷയ്ക്കു്‌ അപേക്ഷ ക്ഷണിച്ചിട്ടുണ്ട്,18 വരെ അപേക്ഷിക്കാം ,പരീക്ഷയ്ക്കു നേരത്തേ പോയി വല്ല ലോഡ്ജിലും മുറി എടുക്കണം, പരീക്ഷ തീരുന്നതുവരെ അവിടെ നില്‍ക്കേണ്ട സാഹചര്യം നിലനില്‍ക്കുന്നു എന്നൊക്കെയാണ്‌ ആ നായിന്‍റെ...(ഇതും കോഴിക്കോടിന്‍റെ സ്വന്തം തന്നെ) വിളിച്ചുകൂവിയതിന്‍റെ സാരാംശം.


അവനെ കുറ്റം പറയാനും പറ്റില്ല, സര്‍വ്വകലാശാല പരീക്ഷയ്ക്കു  ചാൻസ് വിളിക്കുക എന്നതു രാജസ്ഥാനില്‍ മഴ പെയ്യുന്നതു പോലെ വല്ലപ്പോഴും മാത്രം സംഭവിക്കുന്ന ഒരു പ്രതിഭാസമാണ്‌.


ഫിര്‍ദോഷ് കൂടുതല്‍ ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു. ദൈവത്തിനു സ്തുതി.


പിറ്റേന്നു തന്നെ സ്ഥാപനത്തില്‍ നിന്ന് സന്ദേശം വന്നു...


"ഇനി ഒരറിയിപ്പുണ്ടകുന്നതു വരെ വരേണ്ടതില്ല..."


ജീവിതം പെരുവഴിയാധാരം...


ദൈവമേ, വീണ്ടും ഇല്ലാത്ത കടപ്പുറത്തേക്ക്?


കേന്ദ്രമേ, നീ തന്നെ ശരണം...ഈ ദുരന്തബാധിത പ്രദേശത്തെ ഏറ്റെടുക്കു...


ആകാശം നോക്കി കിടക്കേണ്ട കാലം തിരിച്ചുവന്നിരിക്കുന്നു.

Take it easy policy

She is the new generation financial consultant…when I say new generation I see your pupil getting large in anticipation…the image of this beautiful,  young, dynamic, 36 24 36 chick in western formals  flashing through your mind… sorry, I will have to disappoint you this time…This new generation financial consultant happens to be from the last generation… the beautiful and dynamic part is true though, not sure about  the remaining ... in her younger days she would have had many eve teasers around…and she is one who can churn out dialogues to the customers and wash their brains with holy water flowing out of aqua guard such that those ignorant souls will consider even selling their homes and invest in insurance…That’s all I can tell you…and she happens to be the blogger's mom…so , show some respect guys…

This time its insurance jargon that you need to get familiar with…Sum assured, NAV, ULIP, FC, NOP, Nominee, Life assured, Policy holder and the big Ms like SM,BM,TM …

PH-Policy holder-The unfortunate fellow who has fallen prey to the agent who makes him believe that unless his life is insured there is every chance that he won’t see the next day sun…

NAV-Net Asset Value-popularly known as Notorious Asset Value in this part of the world…it is something which is indeterminably proportional to sensex…when sensex is high NAV can be high or low and when sensex is low, god knows NAV will exist or not…now don’t ask me what sensex is…it has got nothing to do with sex, that’s all I know…

 FC-Financial Consultant in corporate vocabulary, known as insurance agent in local slang…In chemistry we have this IUPAC nomenclature where they make the life of people hard by naming things like paracetamol as 2,2,3-acitamidophenol. It’s the same in insurance.

SM,BM,TM- Sales Manager, Branch Manager and Territory Manager respectively. You will get to know more about these guys as you proceed…but be careful even while you read about these big Ms because these are people living inside pressure cookers and a blast furnace burning under them so they can be inflammable…

Life assured- the mortal human who is fond of his life than his near and dear that he insures himself…in case he perishes his family will get the money that has been assured….in some rare cases he is more fond of his near and dear than himself, that he insures someone other than himself so that if something happens to the other person he will get the money that’s been assured.

Health and Wealth policies…A wide spectrum of diseases from common cold to hepatitis B are covered… and when the policy holder gets admitted to the hospital…well, the following conversation will give you how the company takes care of its policy holder

PH: I have cold and flu, Doctors said I will have to be here for 1 week and this is pay ward as you know

Agent: Don’t worry sir, we will take care of the expense…

Agent then consults SM…

SM: No, we can’t bear the expense, because the condition clearly states that it’s either fever or cold, if someone has both of this then the company won’t pay a single rupee…

In another case there were no such loop holes for the company to find out, the SM then consults the BM before paying the bill…

BM: Wait, let’s get the blood sample tested

SM: But sir, this is inflammation to the upper jaw and why do we need a blood sample?

BM: Samples yield loop holes.

And the blood test saved the company that time, the Policy holder had something called Berry Berry even before taking the policy, so as per the conditions which always apply, the company is innocent.

BM: See, this is what I said…By heart the names of few such unknown diseases like berry berry … leshmaniasis...Rheumatic arthritis… hemorrhoid, we will need them!

(If the customer has anything like this which he is ignorant about  before he is a policy holder then the company doesn’t have to pay him a penny as hospital reimbursement.)

SM: Sir, you mean Hemorrhage?

BM: No, Hemorrhage is what the policy holder gets when he comes to know that we won’t be paying the bills…This is Hemorrhoid. Half of India’s population suffers from hemorrhoid …it’s popularly known as piles…

Few encounters with prospective customers, SM, BM encounters and exchanges between FC and her son are below …

FC: We guarantee 20% returns at the end of 5^th year…

Customer: I would be glad if I get back 20% of the sum that I have invested!!!

FC: (He seems to know some facts)

Customer: Yes, I know what you are thinking, my daughter also works in insurance.

If by mistake the poor thing agrees to invest, then the procedures that the customer needs to follow is pretty much like that of getting a loan from one of those nationalized banks…To get a loan you will have to first prove to the bank that you don’t actually need it…

If you are the customer then you need to give us proof of address, proof of age, proof that you are the so and so mentioned in address, identification mark and if you don’t have one yet then we are capable of leaving a mark on you…nominees age proof, if nominee is your wife then proof that nominee indeed is your wife and if you and nominee have a kid then proof that the kid you have is born to you and nominee…in short, once you agree to be a policy holder, then astrologically speaking Saturn is right above your head.

Son: Mom, you heard, Sankaran uncle passed away last night

FC: What???

Son: Yes, dad just now called and said, it was heart attack.

FC: Even my heart is aching now!

Son: Mom, relax. Take some rest.   

FC: Day before, Sankaran had promised to take a policy worth 2 lakhs the coming week….

Son: Oh, that 2 lakhs also gone…………………….perhaps you explained the conditions of the company in detail to him.

FC: Oh God, now where will I find 2 lakhs from……………  

Son: By the way, what did you do with Dr.Jose?

FC : Dr.Jose was born  on 1951 , he is 59 years now…so, he is over aged even for pension plans, but our TM , as you know, is a good mathematician…he changed the DoB to 1959 and Jose’s age changed to 51 !

Son: This is not mathematics, this is blasphemy…

FC: I forgot to tell you, I have got hold of VB.

Son: VB?  You mean Visual Basic…?

FC:  No you nutt…VB is Vidya Balan

Son: You mean actress Vidya Balan????

FC:  Then what, you know some other Vidya Balan or what??

Son: I don’t think so.

FC: Well, only today I came to know that we are actually related to Vidya

Son: Oh yes, every Brahmin in this world is related to each other in one way or the other …and how exactly is this one connected to us ?

FC: Well, VB is a distant cousin of Parameswaran uncle

Son: Okay so how is Parameswaran uncle related to us?

FC: He is a distant cousin of Panjali aunty

Son: Panjali  aunty? The one in mahabarath?

FC: Panajali aunty who is in Chennai is a distant cousin of the mother in law of Rukmini

Son: You mean your sister Rukmini?

FC:  Yes…got the connection…?

Son:  I guess it will take some time before I get this connection right…

FC:  So I wish you could go to Mumbai and meet VB and get a policy…also we share the same village ancestry in Palakkad…

Son: Oh yes, now VB has to  oblige, how can she turn down her village mates

FC: Stop it Raj…I am serious, I will get an appointment with VB and fix everything via phone, you just go to Mumbai and get the policy signed, will you?

Son: I prefer Goa actually

FC: What?

Son: No, I was thinking about going for the movie named Goa

FC: No use of talking to this useless…I‘d rather tell my SM to send someone else from office…

Son: Heard that Actress Priya Mani is a cousin of Vidya. You may want to send someone to her also.

FC: Is it??? I will keep that in mind.

Son: By the way, what did you do with that carpenter?

FC: Couldn’t do anything…He doesn’t have any children who can be a nominee

Son: What’s wrong with his wife?

FC: She is infected with ghost. So, she can’t be a nominee.

Son: Wow! Ghost infected nominee! Never heard that before. Now don’t tell me the ghost is called nagavalli and it speaks Tamil and knows bharatnatyam and lifts a cot with its left hand… can we do some regression therapy on his wife and then get to know more about the ghosts family at least , if they are somewhere in the vicinity then , you know they are prospective clients !

FC: Shut up…the problem is , I need a nominee and they don’t have kids and children doesn’t come out in a fortnight…its when they talk about having a child the ghost shows its presence…If I give his wife as the nominee and then what if this ghost says that the money belongs to it…

Son:  Mom you stay away from that ghost, okay. No company is going to insure a ghost…the very purpose of insurance is that it’s to be done before we all become ghosts…

Our FC continues with her adventures, I am taking a momentary halt for now…

Readers...If you are planning to visit me at home, then beware, you will have to swim through the pool of policies where an FC Crocodile is lying in ambush to pounce on you.

infinITy *

This time it’s the summer of 2006...The names used are nick names but they are original. Few of the events during infinITy have been distorted slightly for some unknown reasons and only a tenth of the whole story is being unfolded here because the original is infinitely long as the name suggests!

S8--the semester of adieus, the semester of relief for some, the semester of agony for many, the semester that gets over like a hundred meter race featuring Usain Bolt ! Perhaps the only semester in which some of us get to  feature in photographs and that's only because class photos of the proud passing out batches are mandatory for the next edition of college magazine...

We, the 8th semester of computer science didn't have plans to pass out like just another batch. As per our ex- HOD we were the batch that brought disgrace to the whole department, if not the whole college, with our aggregates! And it’s not a real passing out actually, because half of the class is going to come back for the arrear exams 2 months later...so, phrases like passing out, convocation, rank holder etc are not to be taken in the literal sense...

Our college never had the history of a conventional convocation, the kind you see in movies in which graduates throw their convocation hats high into the air and embrace each other and parents come and hug their child....tear dropping scenes! This never happens here, perhaps the 'bachelors' are too worried of getting back their own hats after throwing them up in the air! And parents coming to college, which would rather bring nightmares to the respective offspring...

Computer science wanted to wash away that disgrace tag by doing something special in the last semester.

After the monthly feast, the think tank met at one of the hostel rooms and discussed possible options at length...few of those were

Ranju: Why don’t we conduct some seminar on emerging technologies?

Pukoi: Oh yes, and the audience will yawn from dawn to dusk. And what is special about that? 

We should do something big, spanning 2, 3 days.

Vinu: Yeah, this sms-generation can’t tolerate something like seminars.

Jeff: Burn our HOD's Lambretta ? The after effects will last for more than 2 or 3 days in that case!

Pachu: Jeff, are you drunk?

Jeff: Why, is this some kind of global summit going on where the premiers are supposed to attend without boozing? I am seriously thinking about what I said, if this time also that bugger fails me in the practicals then I will burn his scooter along with his ass, I swear.

Pachu: Jeff, I will light the torch for you to do something constructive like that, now let’s get serious. boss, you got any ideas? Why don’t we do some national level thing?

Jeff: Yeah, go and see the Tajmahal, that will be national level...

Boss: Guys, let’s conduct a national level competition along with quiz, game shows and other stuff.

Ranju: OK, what competition?

PP: How about project presentation competition?

Pachu: and what exactly is that?

Boss: Students from colleges across the country will come and present their projects, the one they do in final year or different ones.

Jeff: across the country...is this Maldives we are in?

Ranju: Shut up Jeff. Boss, it seems to be a good idea, and we will also conduct mock press, quiz, game show, open forum

PP: Fashion show also?

Pachu: PP, this isn't the 'fine arts'.

PP: Yeah, I know. Atleast we should put a rule that contestants should come in western formals, so that we can get a glimpse of the artifacts that are arriving. And teams of 5 should include atleast 2 girls.

Jeff: Oh yes, and we will make you the event manager!

PP: I prefer to look after the accommodation of the (female) contestants.

Ranju: and then we will have to look after you in the general ward of the medical college nearby.

Jeff: No general ward for PP, we will put him in pay ward with more than one sisters to look him after.

Pachu: By the time he is discharged sisters will become mothers!

Ranju:  Okay guys, what’s the budget? Don’t forget, it’s national level.

Boss: 1 lakh?

Pachu: Dude we are doing this for the first and last time, let’s make it big, 2 lakhs, what say ? 

To which others agreed.

Pachu: And how much do we have with us now?

Jeff: Half a bottle is there in my room...

Boss: we can get 25K from PTA fund another 25K from our department fund and the rest we need to find out.

PP: find out? What does that mean? Some girl has hidden it in the usual way they do it ?

Ranju: PP, did you finish the other half bottle that Jeff was mentioning?

Pukoi: Well, we will have to get sponsors and donations from kind hearted natives.

Ranju: Okay and how much time do we have?

Pachu: Approximately 2 months from now?

Boss: Yes, and then we have our 'university' approaching,

PP: so, the sessionals should be before the 'University'

Pukoi: we don’t have time for that, Rep will have to get hold of the HOD and persuade him to keep the sessionals after the 'university'

Rep: Sounds mission impossible. Let me see.

Jeff: OK guys, let’s stop burning the mid night oil now

Pachu: Boss, so you announce this tomorrow in the department meeting and Rep, you brief the HOD and Princi early in the morning.

Few days after that. The anticipated financial aid from PTA fund didn't materialise because the PTA was bankrupt and the department was nearing bankruptcy...that was anticipated though! So we had to find the whole 2 lakhs for the program - which was named infinITy. That meant nonstop work for all of us. We had to go to colleges to invite teams, meet sponsors, meet natives for donations, create fixtures for events, post banners and notices across the town, get judges to evaluate projects and other competitions, manage food and accommodation for contestants and volunteers, skip assignments and class tests and much more...

For this, numerous committees were formed with a final year fellow as the head and juniors to hold this head erect.

the stingiest of them all-Pokoi and DJ were made head of financial committee...who always complained about lack of funds and the lakhs that needed to be found out.

So, everyone was nerve wreckingly busy with infinITy. Skirmishes between committees were frequent, but it’s all part of a national level competition. Now national level meant, teams had to come from across the country?....not exactly, atleast one team from outside the state will make it national level and that team will be from Mangalore. The reason being, Mangalore is as near as the next district

Committees were sent to all corners of Malabar where humans possibly existed and to give some entertainment to the committee members, each committee comprised of 1 or 2 chicks.

They had to bag sponsors and few thousands as donations.

PP: DJ, we are going to the town, 7 of us. Need fund for bus fare

DJ: OK , here take this 50 bucks.

PP: Are you kidding, 50 bucks! a ticket alone costs 7 and then we may need to catch auto to go to the suburbs and then we need to return, Also it will get late so we need to have food...

DJ: For all this, committee NEEDS to have money.

PP: What do you expect us to do , take few xeroxes of the 50 and use it ???

DJ: Relax PP....once you get few sponsors today, then there is no hurry for you to return, so an evening walk back to the hostel is the need of the hour. To make it more refreshing you may include Sajna also in the team...the walk will be memorable!

To that PP had to yield because the new inclusion was too enticing to ignore.

*************

Now there is hardly a month for infinITy. By now 26 colleges have agreed to take part including the one from Mangalore. The prizes we offered were lucrative. The budget was staring at us arrogantly like our HOD.The committee heads were frantically running healter skelter across Malabar...I was cunning enough to disassociate myself from all committees and go after something else which lied at the Capital.

That night at the hostel, Jeff's room...

Ranju: Only half of the funds have been collected, no sponsors for the main event yet.

Pukoi: Everyone in our class is in debt. Can’t go to the coffee house and canteen for food, the debt under our Association Secretary there has touched thousands.

Pachu: Boss is also in debt?

Vinu: Yes! Will have to find some ornaments from the girls to mortgage. 

Boss alias the world bank of our class was in debt, signaled height of bankruptcy.

Ranju: OK, so, who is gona be the chief guest for the program?

Pukoi: Education minister?

Pachu: Now, we will have to go to Trivandrum for that, I think District collector will do. He is nearby.

Rep: Collector sounds too mediocre, Pachu,  as you said earlier, we need to make it big.

Pachu: Dood, so who do you think we should approach ?

Rep: Let me see what I can do.

Vinu: Guys, there is time to finalize about this chief guest thing ,Let’s look at more immediate necessities

Jeff: Yeah, let me go to the toilet and then to bed and you guys may go to the collector or minister or whoever.

Jeff's necessity was the most immediate indeed !

Inviting Education Minister, there is nothing special in that, and Collector sounds too minuscule...All those collectors reading this, kindly excuse, I know you guys have burned the midnight oil to gain those 3 letters called IAS , but that notwithstanding.

I wanted some big name as the chief guest. Why not it be the biggest name in India? 

It’s time for me to interrupt ,I am one in the class. I was mistakenly chosen as the class representative once, and ever since I came to be known as the Rep.

The biggest name in India was at the Capital- New Delhi and it was Abdul Kalam the President. A P J Abdul Kalam to be precise .Yes, when the initials are expanded it’s literally a big name!

After a massive search operation in Google, I got the number of Rashtrapathi Bhavan. But calling the Rashtrapathi in phone, will have to think seriously about the repercussions.

I haven't spoke to someone of this stature in my life, I could feel my heart in my mouth as I reached the booth, My mobile never had enough balance to make STDs, also it will be more difficult to trace the one who calls from a booth if at all the president decides to book me for some offense unknown to me.

I am gona call, come what may.

The phone was picked up on the second ring !

Lady at the other end: Welcome to Rashtrapathi Bhavan.

My voice was slightly trembling, but I was relieved that it was not Kalam who picked up the phone directly!

Rep: Hello, I am calling from Kerala, I am a college student. Can I speak to the President?

Sometimes when you are tensed, you act before you think inorder to get over that moment of truth!

The lady at the other end didn't reply for few seconds, perhaps the outrageousness of my reply was deafening !

Lady: Please hold on, I will connect you.

Rep: You mean to the President ?   

Lady: No, to his secretary.

And another male voice answered...

I gave him my details.

Rep: Sir, is it possible to speak to the President ?

Secretary: No, that's not possible, Please tell me in brief what is that you want.

Rep: I want the president to come to my college as the chief guest for a function. It’s next month.

Secretary: Please send us the details in fax or post.

and he hung up.

Now , I had to write a letter to Kalam, reading which he should board the next plane and come to our college. But writing letters is not as easy as sending sms, you need grammar, spelling  and you had some protocol thing to observe when you write letters to president, who will I ask, is there anyone nearby who has written letters to the president ?

How am I supposed to address him ?

Dear president? Dear Mr.Kalam? Kalam Uncle? (sounds dramatic)  Dear Sir? Yes that will do, maybe in the next letter I will get more personal.

And the letter was written highlighting the inevitability of a chief guest for any program and underscoring the necessity of him as the chief guest.

Along with the letter, the posters and other stuff of infinITy was sent. But this alone won’t do, I will have to do more STDs to Delhi. 

In the next 2 weeks, I called to the Rashtrapathi Bhavan nearly 15 times and 15 different people from the president's office attended the phone. I repeated the same story to all of them. How many does this fellow has in his office? Finally I managed to get hold of the personal secretary Mr. Tangappan. Getting this one in phone itself was an ordeal

Secretary: You see, the presidents programs are fixed 3 months in advance. And there is no scheduled visit to Kerala in the coming 6 months. We have to follow certain protocols in this.

Rep: Sir, this is the question of our pride, I mean computer science needs to save it’s face and Mr. Kalam is our saviour!

Secretary: I saw your poster and letter, it’s quite impressive.

Rep: Thank you sir, but Mr.Kalam didn't see it?

In between Mr. Tangappan uttered a word in Malayalam by mistake. The rest was easy.

After 10 minutes of unending conversation,

Secretary: OK, OK I will mention about infinITy to the President and let me see what can be done, you call tomorrow at the same time and ask for me.

The next day same time.

Again, my heart was beating somewhere around the 130s , I got the personal secretary online without any ordeal this time, perhaps, like my university, the Rashtrapathi Bhavan has got used to me !

Secretary: Well, the president has agreed to come, we consider your invitation as official. But as per the rules, your principal needs to invite the President officially. We will inform your principal within 2 days after that about the visit and further details. We will send our security team in 7 days from then to assess the level of security that needs to be implemented.

Rep: Thankkkkkk you Sirrrrrrr....

That thank you conveyed a hundred meanings, a sense of relief, a sense pride, a sense of nervousness, a sense of fear,a sense of numbness, a sense of arrogance...why not...I,I,...I am bringing Kalam to the college, Kalam the president of the Republic of India, my role model, is coming to my college on my request. This is no ordinary thing. Even 100 collectors won’t stand before 1 Kalam.

Now, this is starting to become too hi-fi , I can’t handle this alone anymore, will have to discuss about further plans with someone....Pachu, save my soul.

Pachu was busy with his Laptop.

Rep: Dood, got something serious to discuss, let’s go to the beach!

Pachu: Beach? To discuss something serious? There is something seriously wrong with you!

Now, tell me what it is ? As you know, we don’t have any main sponsors yet , I am experiencing tension at it’s height, no time for beach now.

Rep: I don’t care about the main sponsors, MP3 and team has gone on the hunt for main sponsors, he will bag someone, don’t worry. I got something bigger to tell you.

Pachu: Bigger than the main sponsors? Don’t forget, the main sponsorship is of 25k.

Rep: Dood, as the add. says, there are few things money can’t buy...I gota tell something about the chief guest...

Pachu: I was about to tell you that, Education minister's office replied that he won’t be able to make it, We tried our VC , but for our University, VC is a nonexistent entity. Now, we only have the Collector left.

Boss is too busy, so you need to go to the Collectorate, take Sajna also with you. She knows someone in the Collectorate and you enjoy some fringe benefits along with!

Rep: OK, that’s enough. Now fasten your seat belts and listen to me. 

Abdul Kalam is coming to our college as the chief guest.

Pachu: Perhaps we should go to the beach itself. You seriously need to cool down a bit. Relax dood, don’t take everything on your head, we all are here. Don't worry we will get the funds, you take a shower and have your supper.

Rep: You nutt , I will have to really fasten you to something if you go on like this. OK , once again for the hearing impaired.

I said The President APJ Abdul Kalam is coming to our college as the chief guest of infinITy.

And I uncovered all the adventures I had with RPB alias Rashtrapathi Bhavan, and he hugged me like the hero in those Hindi movies who is seeing the heroine after  6 years in prison.

Pachu: dood, this is serious, what is that we need to do next, what all arrangements do we need to make, will he do a student interaction program after the inauguration. But where did you get the money for so many STDs.

Rep: Your watch is missing for the last few days, right?

I gave it to bsnl as STDs to Delhi. Sorry dood, my watch had already met its destiny during my trip to Mangalore to invite the colleges there.

Pachu: You nutt, you could have told me, anyways, leave it. So, let’s do a Kalam Action Plan. Let’s call boss, Ranju and Pokoi also.

Rep: Wait, we will discuss things first. We need to have a committee for him,to manage the chief guest related matters. Kalam Committee.

Pachu: Kalam’ity!

Rep: We will have Pokoi, Unnimaya and Sudeesh Sir along with both of us in kalam'ity.

Pachu: dood, this is really great stuff. If Kalam comes to our college, then you will be a hero, computer science will be on top of the world. Our college won’t be the same after that. MNCs will start to come to our college for placement. The state government will give a face lift to our college. Our department will be made to NIT standards. Maybe the university will give a waiver to your arrears also :)   

Let’s go to the Princi and brief him. He will be in his quarters, right?

Rep: I checked out, he has gone to his native for the weekend, we will have to wait until Monday. Till then you keep your lips sealed, you get me?

Pachu: OK,OK. Hopefully kalam'ity won’t become a calamity by then!

Rep: Yeah, it won’t, unless he falls and breaks his hand.

On the next day me and Pachu drafted a detail plan for Kalam, infact, I secretly wrote a speech to give on stage. But will it be against the so called protocol, will they allow me to speak ? Only the Association Secretary and Chairman from students will be speaking on stage. I will somehow find a way to share stage with him atleast for a few minutes, they can’t push me aside like that. Will have a deal with the principal tomorrow.

It was Sunday night and surprisingly it was raining with thunder and lightning, perhaps the town was cooling itself before the arrival of Kalam. I was at the mess hall in hostel for dinner, the TV was on. It was some football match in espn , in between someone tuned to NDTV, I saw 'breaking news'...and the next thunder took the current away...

Next day morning...there was hardly any time to read papers, I was getting ready to meet the principal, left a message to Pachu to be there at 9.

It’s 8.55 , Pachu has not yet come, I called him.

Rep: Hey you are not coming ?

Pachu: I was about to ring you, don’t meet the princi now. We need to talk.

Rep: Why, what happened ?

Pachu: You saw the papers ?

Rep: No, didn’t get time.  I am going to enter princi's room. Will see you after that.

Pachu: Dood, wait for me to come, no use of meeting the princi again.

Rep: will you tell me what’s the matter?

Pachu: It’s in the papers, calamity has struck kalam'ity!

Rep: Dood, I don’t have time for jokes now.  

Pachu: Check out the papers and then you decide whether to meet the princi.

I went to the library and got a daily.

It was there in the first page itself.

"President Kalam falls in the bathroom and fractures his arm, doctors advise rest for 3 weeks. President admitted to Army Hospital , New Delhi, his condition is now stable. All programs of president canceled for the next 3 weeks."

Calamity indeed ! Now, I am not stable. Why are the books in the shelves spinning ? why are my eyes getting blurred ? Whats happening ?

"hello, get up. are you okay ? " the voice of the librarian was reverberating like an echo...cold water has been sprinkled all over my face.

A familiar face was staring at me and wiping the water off my face. Oh, it’s Pachu.

"Get up dood, its okay."

"He hasn't had his breakfast and as you all know we are busy with infinITy, so he is a bit tired, that's all." Pachu said to the onlookers.

Onlooker: don’t ignore your health like this, or else the next time you might faint in the middle of the road and it won’t be the same.

Pachu took me to the canteen.

"Dood, I am sorry, he did precisely as you said, broke his hand in the bathroom." Pachu was trying to console me, but he didn't knew how to!

"He not only did that but also made me faint for the first time in my life" I couldn't hide my anger which came out of disappointment.

"Relax dood, thank god you didn't meet the principal." I was hurrying to meet you, heard that the news was there in TV yesterday night itself." Pachu said.

Oh, the flash news that got struck by lightning last night was this!

Why didn't that lightening just stroke me. Infact it did ,but it was the next morning.

Now , it has to be the minuscule collector who got all the bashing even before coming to our college. Now he is appearing as an all pervading omnipotence! IAS isn't that bad a degree.

By the time infinITy was inaugurated we got funds exceeding our expected budget. Mp3 infact  bagged the main sponsors, the whole event was a big success with all the 26 colleges taking part, the College from Managalore walked away with the first prize of 15000.Everything was managed very well with the co operation of students and lecturers and contestants.

We got a profit of 40000 at the end of the event, thanks to the finance committee.

1 week later...

That day we had an unofficial department meeting to celebrate the success of infinITy.

That morning, one of my friends told me that there was a letter waiting for me in the co operative store.

I went there, but no traces of the letter. It was getting late for the meeting, I went to the seminar hall without searching further.

In the hall. Almost every student of Computer Science was present along with lecturers, HOD, Principal.

Sudeesh sir was the one to do the honours. He had a mischievous smile in his face.

He started with the usual stuff and then deviated...

"...for the last one month, someone here was too busy doing STDs to Delhi. He was trying to bring the honourable President of India to our college as the chief guest of infinITy! If he wouldn't have had a fall in the bathroom, then Abdul Kalam would have been our chief guest! Now Mr.Kalam has written a letter to us extending wishes to infinITy. I believe this letter certainly deserves an applause."

and the seminar hall applauded.

"I would like to add from the letter, the president is sorry that he couldn't make it to the function due to some unavoidable circumstances. However, during the second week of next month the president has a scheduled visit to Mangalore, he wishes to visit our college on the same day and have a student interaction program. He adds that the genuineness of the invitation that he got from our college couldn't be ignored."

"The one who wrote the letter to Kalam, the one who sent the invitation, the one who sold his friends watch to do 2 dozen STDs to the Rashtrapathi Bhavan, the one who fainted in the library, he is the one responsible for this, he is none other than our own 'rep' I call him upon the Dais to say a few words."

I couldn't move...

Kalam is coming, he has written a letter mentioning the invitation that I had sent, sir calling me to the stage, pachu, pp, pokoi all coming and hugging me, the thunderous ovation that was echoing. All this kept happening around me, I was numb, is this what they call déjà vu?

I was literally lifted to the Dias. Pachu was whispering

"Dood, I had to tell everything about kalam'ity to sir."

My throat was dry, my mind was blank. Now, I needed to speak.

"Ladies and gentleman, yes, the honourable president Mr. Abdul Kalam is indeed coming to our college, Computer Science is bringing him. Let’s do it in style. Thank you."

* title courtesy - boss